De saxofoon is de jongste telg in de familie van de houtblaasinstrumenten. Deze magische buis werd gesmeed in het vuur van de industriële revolutie en dankt zijn naam aan de Belgische uitvinder Adolphe Sax. Sax wilde een instrument maken dat de souplesse van de strijkers had maar ook de dynamische mogelijkheden van het koper (luid) en de klankmogelijkheden van het hout.

De componist Hector Berlioz was onmiddellijk door het instrument gecharmeerd en het was tijdens één van zijn concerten dat de saxofoon voor het eerst in het openbaar te horen was. De beroemde componist was één en al enthousiasme en schreef de volgende lovende woorden over Sax: Zijn belangrijkste verdienste, volgens mij, is de afwisselende schoonheid van zijn accent dat soms ernstig en dan weer rustig klinkt, vol hartstocht en dan weer dromerig of weemoedig, of als de verzwakte weerklank van een echo, zoals het vage geweeklaag van de bries in het bos, of, beter nog, zoals de geheimzinnige zinderingen van een klok lang nadat ze werd aangeslagen, geen enkel ander muziekinstrument dat ik ken, heeft deze vreemde klank, die aan de rand van de stilte ligt.

Al snel vond de saxofoon zijn weg naar het symfonieorkest, waar het de mooiste solo’s voor zijn rekening nam. De bekendste werken waar de saxofoon in meespeelt zijn de Boléro van Maurice Ravel, Rhapsody in Blue en an American in Paris van George Gershwin, L’Arlésienne van Georges Bizet.

Maar de uiteindelijke doorbraak van de saxofoon situeerde zich toch wel in het gebied van de jazz muziek die ook in volle ontwikkeling was. Enkele beroemde saxofonisten waren Charlie Parker, John Coltrane, Stan Getz en Coleman Hawkins.